Une nuk kam shume miq.

Ne pamje te pare mund te me gjykoni per kete ama i qendroj mendimit se cdo gje eshte relative, cdokush eshte i lire te kete kendveshtrimin e vete mbi te parin e fenomeneve. Jetojme ne nje bote ku individualzmi po mer te tjera permasa dhe ndodh ngandonjehere te plogeshtohesh, fundja, jo te gjithe jane te prirur te te kene perzemer.  Shyqyr tha, shyqyr qe mendjet jane vec e vec..

Me kujtohet nje histori qe kam degjuar nga sdi se ku. Me siguri duhet tma kete treguar 
ime gjyshe ndaj, po e filloj ashtu sic e fillon ajo: 

Qemoti, ishte nje trim me shume shoke: hanin, pinin, benin qejfe e aheng. I jati nje dite i thote:

 -Po mir more bir,  ata miq qe ti ke, a jane miq te vertete?

-I kam miq per koke baba, ne hame e pime bashke. – ja kthen i biri me vetebesim.

I jati, i kerkon djaloshit te provojne dicka:  ther nje dash, e fut ne thes dhe ja jep te birit. E porosit ate nate ta marre thesin ne krahe dhe te shkoje te trokase tek miqte e vete te gjithe me rradhe; te gjithve do duhej tu thoshte se ne thes kishte dike qe sapo e kish vrare. Kushdo ta pranonte e t’i vinte ne ndihme, dashin do ua linte dhurate.

Niset djali me porosi te te jatit, i gjakosur ne fytyre e trup, e troket ne deren e shokut, i pari kerkon te pyese te shoqen dhe sajon nje mospranim te saj; i dyti shok lemeriset e nuk pranon ta ndihmoje, te tretin e kishin lajmeruar te paret e nuk e hap deren hic. Kthehet djali i pikelluar tek i jati me thesin ne krahe dhe nuk i thote asnje fjale.

-Tani bir, merre thesin e shko tek Filani, miku im. Bej sic bere me shoket e tu.

Po e njejta skene, mesi i nates, duart me gjak, thesi ne supe, dhe djali i deshperuar i bie deres; Ia thote te gjithen shokut te te jatit, dhe ky me te shpejte i ben shenje te ule zerin e te futet brenda. Merr nje lopate, shkon ne oborr dhe me duart qe i dridheshin nis te hape nje grope. Djali rrinte e shihte i mahnitur. Kur Filani hap thesin e gjen brenda tij dashin cuditet dhe shef i habitur nga biri i mikut te vete. Ky, tashme kokeulur i thote:

-          E kuptoj tim ate, e kuptoj se cdo te thote te kesh nje mik te vertete.

E kuptoj dhe une te atin, e marr me mend cduhet te jete nje trokitje ne mesnate. Mundohem, per kedo e vlerson te jem nje mik “per deshesh”. Qeniet njerezore jane komplekse, joperfekte ne llojin e vete. Per cdo gje qe bie brenda teje, gjeje fuqine te rindertosh dicka mbreselenese ne vend te saj,kete here duke mesuar nga gabimet e te shkuares. Une nuk kam shume miq, ajo cfare une po ndertoj mbi rrenojat eshte nje bote ku raportet kane shum pak kronologji, rruge qe nderthuren, botekuptime qe i perqasen njera tjetres, konsensus mbi te shkuaren, qetesi ne te tashmen dhe nje vizion per ate cfare vjen pas.