Me zemer, per zemren, prej zemres, ne zemer.. and it kept breathing.

Me jepni ca muzike. Me jepni nje kolone zanore per te gjithe kte mishmashin qe perjetoj cdo dite. Me jepni nje ninulle te harroj dhimbjet, me jepni nje perqafim te gjej prehjen dhe te heq nga vetja gjithe kte bare qe quhet zemer. 
Me jepni nje xhingell per te nisur diten, me jepni siguri. E gjitha kjo te mos jete kaq e pezullt. Jeta, eshte e veshtire te mos injektohem. Te gjithe Energjine. Mos ma jep. Te ndiej ne prekje virtuale te shpirtit gjithe miresine qe ke brenda, nuk e dua. Te askujt. Ma hiqni kte qe quhet zemer dhe me lini bosh. Te gjithe energjine nje qenie e vetme nuk mundet ta perballoje, do mund te bija ne gjunje trotuarit, te lija gjithe rrjedhen te vazhdoje, njerzit te kalojne si ne speed-up, dhe te ndieja nje pjese te kesaj te zbrazej. 
Zemren. Kaq shume peng. Nje bote e gjitha ne levizje. Dikush lind. Dikush behet nene. Dikujt i kane penetruar. Dikush tjeter, pres qe ti beje figure vjehres dhe vjehrit. Pastaj, eshte ajo qe me zemren ne duar pret qe njeriut qe i ka dhene jete ti kthejne zemren. Pastaj eshte ai qe ka aq shume frike ta dhuroje zemren, pastaj eshte ajo qe shkon per here te pare ne shkolle, pastaj eshte ajo femija i te ciles eshte ndryshe, dhe i shoqi te cilin e dashuroi ne moshte e vogel, paraziton. Pastaj eshte ajo me numrin 31, qe tani sheh jeten tek kalon, e e pamundur pret karmen te jape efektin e vete. Pastaj eshte ai dhe teorite Indiane mbi shumimin e lire. Pastaj vijne ata te gjithe te paqte dhe thuajse me deshire te verber.Eshte ai qe shkon e lodhet cdo dite ne pune, eshte miku i tij dhe vajza e vet qe perbuz boten te cilen mund tia falnin dhe honeps meshirshem boten e sherbyseve dhe shkelqimit te argjendurinave. Pastaj nje mal me artista qe enden, dhe mbushin ditet e tyre me ekstaze, dhe nje shites rruges, dhe si ai nje gjyshe me tezge levizese. Pastaj eshte dhe ai i lidhjes te fshejte me djalin perballe, pastaj eshte dhe media dhe butesia,
kujdesi. Eshte vllai i saj qe alkolizohet per te mund te perballuar dhimbjet. Jane shoku dhe shoqja dhe puthja e pritur qe ne vegjeli. Jane dashurite e nenkuptuara te atyre te dyjave. Pastaj ne vite jane pendesa per projektet e lena pergjysme. Jane dhe njerzit qe kamuflohen dhe flasin prapa shpine. Pastaj eshte pesha qe te personalizon dhe kurre ske dashur ta heqesh. Jane dhe kaq shume engjej pertej vitrines dhe te dergojne vale pozitive. Jane te gjitha momentet e reja, dhe blerjet e mengjesit, dhe tymi i cigares.
Hiqjani te gjithe kete energji. Lereni boten te rrjedhe, dhe ate te perjetoje, dhe hiqjani mishmashin. Prej zemres, per zemren ne zemer. Ajo eshte feniks per cdo here qe dielli pershkon trajektoren, dhe te gjithe bien te flene e zemrat rrahin e pushojne se rrahuri.